متن ادبی

حضرت رسالت(ص)؛ روحی دیگر گونه دارد.
شادمان‏ی، نگفتنی.
«خانه‏ های مکّه»، در التهابند؛
در احتراقی باور نکردنی. دنیایی عجیب.

امشب، «جهان،در غوغایی‏ عظیم موج می‏زند.»
همه جای آسمان ازنور ورودش،
که نورانی است و منور به هر چه روشنایی، می‏درخشد.

و آنگاه «حوریان سپیدپوش» بهشت،
با «آب کوثر» غسلش می‏دهند و او می‏خواند:
«اشهد ان لا اله الا اللّه‏»

او، «پاکیزه و منزه از هر چه کاستی»
«پیشرو در کمال و خیر»«راضی به رضای حضرت دوست»

و «پسندیده حضرت حق، است»
«که ملائک با او سخن می‏گویند»
صمیمانه؛ زمین را، و هر چه را که در آن می‏زیَد

مبارک می‏گرداند.«این سُرورِ پیامبر(ص)،
جاودانی است و تاریخی»«اللّه‏ اکبر»؛
که این فرشته نورانی، «فُطمت من الشّر» است
و خورشید هماره تابان عصمت.

«سُبحان اللّه‏»؛که تا قیام قیامت،
کسی را جز «علیّ اعلی»
یارای همنشینی و هم صحبتی با او نیست.

«والحمدللّه‏»؛«که سَروَرمان چنین زنی است»
و ما با گوشه‏ای از نظرش تا آخرین لحظه وجود،
رستگاریم و مبراییم از رنج.

بتول جعفری